Posiadanie tunelu foliowego pozwala na efektywną produkcję rozsady, wcześniejsze uzyskanie plonów wielu gatunków warzyw i uprawę roślin ciepłolubnych, takich jak pomidory, papryka, melony czy kiwano. Aby konstrukcja spełniała swoją rolę, powinna być wyposażona w materiał pokryciowy przystosowany do rodzaju uprawy. PAPRYKA W POMIDORACH: najświeższe informacje, zdjęcia, video o PAPRYKA W POMIDORACH; papryka w pomidorach aby przygotować nawóz, potrzebujesz 1 bochenek pokrojonego ciemnego chleba. 10 litrów ciepłej wody i 10 ml roztworu jodu. Chleb moczysz w wodzie (zostawiasz tak na 6-8 godziny). Po tym czasie dodajesz jod. Wszystko dokładnie należy wymieszać i przefiltrować. Tak przygotowaną mieszanką pryskamy pomidory trzy razy co 10 dni. Re: Papryka w tunelu- odmiany, uprawa. Post » 13 maja 2014, o 18:09 krismiszcz pisze: Za gęsto i za mało miejsca, na 1m2 maksymalnie do 4 lub 5 papryk (zależy od schematu nasadzeń) - zamiast obsypywać się owocami będą się ścigać oraz same owoce będą się słabo wybarwiać ze względu na małą ilość światła. Odmianą standardową, o wysokich parametrach jakościowych, polecaną do uprawy w tunelach jest Mamston. Wiąże jasnomalinowe, mięsiste owoce o masie powyżej 180 g. Mają kulisty kształt, są lekko spłaszczone i żebrowane. Atutem odmiany jest dobra twardość i trwałość pozbiorcza owoców. Pomidory i papryka potrzebują też dużo wody, dlatego powodem braku owoców może być też susza i choroby grzybowe (szczególnie u pomidorów). Dlatego systematycznie, lecz umiarkowanie podlewajmy rośliny, a w razie potrzeby chrońmy je przed chorobami (preparatami ekologicznymi np. z drożdży lub środkami ochrony roślin np. Miedzian 50 R3degn. Wysokie plony dobrej jakości papryki można osiągnąć w uprawie w tunelach foliowych pod warunkiem, że rośliny będą miały zapewnioną odpowiednią ilość wody i składników pokarmowych. W uprawach tych najczęściej prowadzona jest fertygacja. Warto wiedzieć, jak ją zaplanować, żeby uniknąć błędów i uzyskać jak najwyższe plony. Przed rozpoczęciem uprawy gleby w tunelu należy uzupełnić składniki pokarmowe w glebie na podstawie wyników jej analizy chemicznej. Podczas nawożenia należy zwrócić uwagę na odpowiednią ilość wapnia, ponieważ ten składnik trudno uzupełnić w trakcie uprawy. Ważny jest też fosfor. Zawartość azotu i potasu na tym etapie może być niższa, bo te pierwiastki będą dostarczane w trakcie uprawy. Warto natomiast sprawdzić zawartość magnezu. W części gospodarstw występuje nadmiar tego składnika, najczęściej tam, gdzie stosuje się wapno z magnezem. Nawożenie magnezem zwiększa pobieranie i wykorzystanie azotu, a także korzystnie oddziałuje na transport i gromadzenie fosforu w nasionach, ale należy uważać na przenawożenie gleby magnezem. Jego nadmiar powoduje problemy z pobieraniem potasu. Kluczowa wilgotność gleby Zawarte w glebie składniki pokarmowe będą dostępne dla roślin tylko przy odpowiedniej wilgotności podłoża. Należy pamiętać, że w okresie tworzenia systemu korzeniowego wilgotność gleby w tunelach foliowych powinna wynosić 60% polowej pojemności wodnej, a w czasie owocowania 70–80%. Właściwe podlanie gleby w tunelu foliowym, zwłaszcza w ostatnich trzech suchych latach może przysporzyć trudności. Jeśli gleba jest nadmiernie przesuszona należy ją nawilżać stopniowo – najlepiej przez kilka dni. Przed rozpoczęciem sadzenia trzeba sprawdzić na ile woda przesiąkła przez glebę. Gdy jest wilgotna to można przystąpić do jej uprawy, a następnego dnia sadzić rozsadę papryki. Oprócz wilgotności ważna jest też temperatura gleby. Minimalna temperatura gleby w jakiej zaleca się sadzenie papryki to 12–15°C. Nie zaleca się podlewania rozsady papryki bezpośrednio po posadzeniu. Podlewając rośliny ręcznie (z góry) dużą kroplą powoduje się zbicie gleby. Ponadto, jeśli na liściach roślin pozostaną krople wody i zacznie przygrzewać słońce, mogą powstać oparzenia. Należy pamiętać, że dobrze uprawiona i optymalnie nawilżona gleba przed sadzeniem papryki powoduje, że rośliny nie są tak bardzo narażone na działanie niskiej temperatury. Gleba nawilżona na głębokość kilkunastu centymetrów lepiej się nagrzewa. Chodzi o to, że podczas zimnych nocy, gdy gleba jest odpowiednio wilgotna, następuje parowanie i wokół roślin wytwarza się mikroklimat. Należy też pamiętać, że jeśli jest bardzo sucho i sadzi się rośliny intensywnie podlane, to woda z bryły korzeniowej zostanie wyssana przez wysuszone podłoże. Po takim przesuszeniu praktycznie nie ma już możliwości, żeby odpowiednio nawodnić tę bryłę korzeniową. Niezbędne do fertygacji Do fertygacji niezbędne są urządzenia do dozowania nawozów. Producenci papryki wykorzystują różne rozwiązania, od prostych – inżektorowych po skomplikowane miksery nawozowe. Jednym z najpopularniejszych rozwiązań są dozowniki proporcjonalne, pozwalające na regulację odpowiedniego stężenia nawozów (zwykle do fertygacji papryki stężenie wynosi 0,1–0,15%). Dozownik proporcjonalny – dosatron Najbardziej precyzyjne są miksery nawozowe, które pozwalają na pełną kontrolę nad uprawą. W tym przypadku plantatorzy kierują się stężeniem pożywki wyrażonej w EC. W uprawie papryki w początkowym okresie wzrostu zaleca się EC na poziomie 1,2–1,4, gdy pojawiają się pierwsze kwiaty – 1,6–2,0, a w czasie owocowania – 2,2–2,4 – w przypadku obfitego owocowania. Gdy owoców jest mniej EC należy obniżyć do 2,0. Odczyn pożywki w uprawie papryki powinien być na poziomie pH = 6,0–6,2. Do zakwaszania najczęściej używany jest kwas azotowy, ale można do tego celu wykorzystywać również kwas fosforowy. Warto rozważyć taką możliwość, zwłaszcza w pierwszym etapie wzrostu roślin, kiedy rozbudowuje się system korzeniowy. Mikser nawozowy Coraz częściej spotyka się instalacje z elektrozaworami, które ułatwiają sterowanie nawadnianiem. Pozwala to zaoszczędzać czas i eliminuje pomyłki. Elektrozawory pozwalają na automatyczne sterowanie nawadnianiem W uprawie papryki ważne jest określenie ile wody system nawadniania jest w stanie podać pod rośliny w jednostce czasu. Nawet jeśli pompa ma dużą wydajność, trzeba wliczyć straty wynikające z przesyłu wody. Warto wiedzieć, że w 2-hektarowym tunelu foliowym do nawadniania papryki potrzeba aż 45 km linii kroplujących. Podlewając rośliny trzeba je obserwować i jeśli będzie taka potrzeba to system nawadniania uruchamiać np. dwa razy dziennie. Ważne jest, żeby nie dopuszczać do wahań wilgotności, bo mogą one prowadzić do zrzucania zawiązków. Kondycja rośliny to również odpowiedź immunologiczna na stresy wynikające z presji patogenów. Kiedy start fertygacji? Fertygację zaleca się rozpocząć po upływie 2–3 tygodni od posadzenia rozsady papryki w tunelu. Chodzi o to, żeby rośliny przyjęły się i wznowiły wzrost. Fertygację zaleca się rozpocząć 2–3 tygodni po posadzeniu papryki Warto wykonać wcześniej spulchnianie gleby, ponieważ w czasie wbijania palików pracownicy udeptują ziemię wokół roślin ograniczając dostęp powietrza. Jest to ważne, bo ułatwia wchłanianie wody. Po spulchnieniu gleby dobrą praktyką jest rozłożenie folii między rzędami roślin, która zabezpiecza przed wyrastaniem chwastów. Przed rozłożeniem folii linie nawadniające z powrotem przekładane są na pierwotne miejsce. Dobrym rozwiązaniem jest wykorzystanie folii biodegradowalnej. Folia między rzędami roślin zabezpiecza przed wyrastaniem chwastów Rozpoczynając fertygację jako pierwsze zalecam wprowadzanie nawozów o zrównoważonym składzie. W niektórych zaleceniach polecane są nawozy o podwyższonej zawartości fosforu. Uważam, że jest to zasadne, gdy rośliny są słabo ukorzenione. Jeśli jednak mają już dobrze rozbudowany system korzeniowy, lepiej dostarczyć nawozy o zrównoważonym składzie. Gdy na tym etapie wzrostu roślina jest zbyt mocno stymulowana do tworzenia systemu korzeniowego, to może skutkować opóźnieniem kwitnienia i owocowania. Należy pamiętać, że im wcześniej będą owoce, tym można liczyć na wyższą ich cenę. Dostosowana pożywka Częstotliwość fertygacji zależy od warunków pogodowych. Pod jedną roślinę powinno się dostarczyć ok. 0,5 l pożywki. W miarę wzrostu roślin zwiększa się ilość podawanej wody – adekwatnie do potrzeb roślin. Doświadczenia wskazują, że korzystniej jest włączać fertygację mniejszymi dawkami, ale częściej. Należy liczyć się z tym, że po obfitym podlaniu mogą nadejść pochmurne dni, wówczas parowanie wody z gleby w obiektach będzie niewielkie. Dodatkowo padające deszcze mogą spowodować podsiąkanie wody. Takie sytuacje są bardzo niebezpieczne, bo mogą doprowadzić do podtopienia uprawy. Planując fertygację trzeba nieustannie obserwować rośliny i korygować zalecenia na bieżąco. Gdy pojawiają się pierwsze kwiaty, trzeba zmienić pożywkę na taką o większej zawartości fosforu. Zwykle zmianę tę wprowadza się na 2–3 podlewania. Chodzi o prawidłowy rozwój kwiatów i nasion. W tym czasie warto również zadbać o dostarczenie boru i molibdenu lub środków stymulujących kwitnienie. Gdy zaczynają się wiązać owoce – to wówczas w pożywce musi być więcej potasu. Jednak zalecenia te powinny również uwzględniać wymagania odmian. Należy pamiętać, że odmiany papryki o jasnej skórce (typu Blondy) nie mogą być intensywnie nawożone potasem i fosforem, ponieważ pierwiastki te w nadmiarze mogą spowodować przebarwienia skórki. W tych odmianach bazuje się na nawozach zrównoważonych. Ważne zabiegi pielęgnacyjne Oprócz odpowiednio dostosowanej pożywki w uprawie papryki bardzo ważne jest prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych, które mają decydujący wpływ na owocowanie. Jednym z najważniejszych jest cięcie – tzn. usuwanie wszystkich liści i zawiązków pędów do wysokości pierwszego rozwidlenia pędów. W czasie tej czynności przy niektórych odmianach warto usunąć też pierwsze kwiaty lub zawiązki owoców, zwłaszcza te, które tworzą się w rozwidleniach pędów. Owoce te są niekształtne, bywają miejscem infekcji chorób, a ponadto w czasie ich zbioru łatwo uszkodzić (rozłamać) roślinę. Okres kwitnienia krzewów to też już czas na zabiegi fungicydowe przeciwko szarej pleśni. Gdy zaczynają dorastać kolejne owoce u większości odmian warto je zerwać zielone. Doświadczenia pokazują, że nie warto czekać aż się wybarwią, ponieważ w tym czasie rośliny się blokują i nie wytwarzają kolejnych kwiatów. To nie jest korzystne, bo powoduje przerwy w wiązaniu owoców. Jeśli zerwie się 3–4 pierwsze zielone owoce, to nie ma problemu z tworzeniem kolejnych. Ilość papryki jaką można wyprodukować jest najważniejszym czynnikiem decydującym o ekonomii produkcji. Obserwując rozwój roślin należy pamiętać, że na opóźnienie owocowania może wpływać nadmierne nawożenie azotem. Ponadto nadmiar tego pierwiastka powoduje problemy z trwałością pozbiorczą owoców. Na dobre plonowanie Gdy zaczyna się tworzyć drugie piętro owoców – ponownie w pożywce aplikowany jest fosfor. Warto pamiętać, że składnik ten wpływa na ciemnoczerwony kolor papryki, dlatego szczególnie w odmianach o takiej barwie warto zwiększać udział tego pierwiastka. Jeśli azotu będzie za dużo – to będą problemy z wybarwieniem, będzie ono trwało dłużej. Roślina musi być wyważona, tzn. mieć odpowiednią proporcję między częścią nadziemną i podziemną. Tylko taka jest w stanie w miarę dorastania wykarmić owoce. Niektóre odmiany po pierwszym owocowaniu wymagają wsparcia dla odbudowy części wegetatywnej i wymagają więcej azotu. Są takie, które owocują stale i nie wymagają po owocowaniu specjalnego traktowania. Prawidłowo prowadzone rośliny papryki nie powinny być zbyt wysokie, ale jej pędy powinny być grube. W miarę wzrostu i obciążenia roślin owocami wymagane jest wiązanie roślin do palików. mgr inż. Marcin Niedobylski Agro Spec Zdjęcia: M. Niedobylski W trzeciej części cyklu prezentujemy odmiany pomidorów przeznaczonych do uprawy w obiektach nieogrzewanych – szklarniach lub tunelach foliowych (warto zaznaczyć, że do takiej uprawy można przeznaczyć także wiele z odmian, które zostały opisane w drugiej części artykułu). Więcej szczegółowych informacji udzielą przedstawiciele handlowi firm nasiennych. Odmiany pomidora przedstawione w tekście to mieszańce (F1), przeznaczone do upraw profesjonalnych. Czytaj dalej... (fot. P. Bucki) Alseed Typową samokończącą odmianą pomidora do uprawy w skróconym cyklu w tunelach wiosną i jesienią (na 4-5 gron), a także w polu przy paliku, jest Mountain Tiger z hodowli Bakker Brothers. Wiąże mięsiste, wielokomorowe owoce o masie 220-320 g, czerwonej barwie i świetnym smaku. Charakteryzuje ją silny system korzeniowy oraz odporność na wiele chorób (TSWV, ToTV, Ss, Fol-2, Va, Aal), co predysponuje tę odmianę do uprawy także na zmęczonych stanowiskach. Argenta Seeds Do tuneli nieogrzewanych firma proponuje wielkoowocowy pomidor malinowy Pink King. Jego główną zaletą jest niepowtarzalny, wyśmienity smak lekko żebrowanych owoców, zebranych po 4-5 sztuk w gronie. Są one ciężkie, twarde i odporne na transport. Odmiana nie wykazuje tendencji do zniekształcania owoców i blizn na ich wierzchołkach (tzw. kocie uśmieszki), nawet przy bardzo wysokich temperaturach. Rośliny mają silny wigor i ciągły typ wzrostu. Poleca się sterować uprawą w kierunku wzmacniania generatywności. Dla producentów uprawiających czerwone pomidory o owocach w kształcie śliwki dobrym wyborem może być Deliwanda. Pomimo nieco wydłużonego kształtu mają tępo zakończone owoce, dzięki czemu nie kaleczą się wzajemnie i łatwo można je ułożyć w opakowaniu. Owoce osiągają ponad 200 g. Mają wysoką jakość (błyszcząca skórka, brak mikrospękań). Rośliny mają kompaktowy pokrój oraz bardzo silny wigor i mocny system korzeniowy. Najlepiej sprawdza się w cyklu jesiennym. Bardzo wczesną odmianą standardowego pomidora czerwonego o średniej masie 180-200 g z ładną, ciemną szypułką jest Arnajevo. Są wyrównane, smaczne i o dużej trwałości pozbiorczej. Rośliny mają krótkie międzywęźla. Wytwarzają grona co dwa liście, co pozwala szybko osiągnąć wysoki plon, zwłaszcza wiosną. Bayer/Seminis Wśród pomidorów malinowych marki Seminis do nasadzeń w pomieszczeniach nieogrzewanych na uwagę szczególnie zasługują określane mianem malinowych sióstr Mei Shuai oraz PinkID. Owoce pierwszej z nich osiągają 200-260 g i nie mają tendencji do tworzenia żółtych przebarwień w upalne dni lata. Rośliny mają silny wigor i zbalansowany typ wzrostu. Odmiana ta pozwala uzyskać wysoki plon handlowy atrakcyjnych i smacznych owoców. Polecana jest do nasadzeń wiosennych. Z kolei PinkID to odmiana o nieco słabszym wigorze, w związku z czym można wprowadzić działania wspomagające ich wegetatywny rozwój. Wiążą lżejsze (180-210 g) lecz bardzo smaczne owoce, których poziom Brix° (informujący o zawartości cukrów) oscyluje w granicach 6. Jest odmianą uniwersalną nadającą się do uprawy w cyklu skróconym – od późnej wiosny do jesieni. Łatwość prowadzenia i dostosowanie do różnych warunków uprawy to wizytówka średniowczesnej czerwonoowocowej odmiany Partova. Tworzy ona intensywnie wybarwione owoce o masie 180-220 g i regularnym kulistym kształcie. Jej rośliny mają średnio silny wigor. Inną, wielkoowocową (200-250 g) odmianą pomidora czerwonego jest Matissimo. Jego owoce są wyrównane o dobrej jakości. Odznacza się stosunkowo długimi międzywęźlami oraz generatywnym charakterem wzrostu. Jest polecany do późniejszych nasadzeń wiosną i jesienią. W tym segmencie największe owoce rodzi Matias, osiągają one masę 240-300 g. Jest odmianą wczesną i uniwersalną dobrze sprawdzającą się w uprawie w cyklu skróconym o każdej porze roku. Owoce odmiany Matias są kulistego kształtu, delikatnie żebrowane, twarde i trwałe w transporcie. Pędy mają krótkie międzywęźla, a system korzeniowy jest odporny na korkowatość korzeni. Wczesną odmianą do tuneli nieogrzewanych jest również Wrestler, o owocach o średniej masie 220-250 g. Mają one intensywnie czerwony kolor i dobrą jakość pozbiorczą. Wyróżnia się wysokim potencjałem plonotwórczym. Enza Zaden Dla producentów pomidora czerwonego firma proponuje odmianę Bellfort o owocach o masie 250-280 g. Są one twarde, niepękające, bez mikrospękań i zielonej piętki. Mają wiele komór i lekko spłaszczony kształt. Rośliny pomidora Bellfort są średniowysokie z mocnym ulistnieniem. Równomiernie wiąże owoce przez cały okres uprawy. Odmiana polecana jest do uprawy wiosennej i jesiennej do 8 gron. Nowością wśród pomidorów malinowych o standardowej wielkości owoców (180-200 g) jest Perugino ( Są one smaczne, błyszczące i twarde, o mocnej, niepękającej skórce. To odmiana wczesna do uprawy w skróconym cyklu wiosennym i jesiennym – do 8 gron. Rośliny mają luźny pokrój i bardzo dobrze wiążą owoce przez cały sezon. Ciężkie (220-290 g), kuliste, malinowe owoce rodzi odmiana Pink Bisou (TTM-075). Są one zebrane i osadzone w gronach po 4-5 sztuk. Owoce charakteryzują się długą i smukłą szypułką. Pomidory te wyróżniają się bardzo dobrym smakiem. Rośliny mają pokrój otwarty ze stosunkowo drobnymi liśćmi i średniej długości międzywęźlami. Odznacza się silnym systemem korzeniowym, dzięki któremu łatwiej znosi również ekstremalne temperatury latem. Pink Bisou nadaje się do uprawy w cyklach wiosennym i jesiennym. Alternatywą dla poprzednich odmian jest wielkoowocowy, żółtopomarańczowy pomidor Taiyo (TI-169). Jego 180-250 g owoce na tle pozostałych odmian wyróżniają się wysoką zawartością likopenu. Mają lekko spłaszczony kształt. Rośliny tej odmiany mają otwarty pokrój i średniej długości międzywęźla. Z uwagi na dobrze rozwinięty system korzeniowy jest polecany przede wszystkim na nasadzenia wiosenne (wyższa tolerancja na niską temperaturę). Hazera Portfolio firmy obfituje w wiele odmian pomidorów reprezentujących różne typy, różniące się pod względem kształtu i koloru owoców. Zdaniem hodowcy większość odmian polecanych do uprawy w obiektach ogrzewanych, obsadzanych w terminie od końca marca, dobrze sprawdza się również w tunelach czy szklarniach nieogrzewanych. Wśród szeregu nowości uprawianych na 6-8 gron uwagę zwraca wielkoowocowa (250-300 g) propozycja pomidora malinowego pod numerem 44312 F1. Wiąże ona twarde, kuliste owoce z delikatnym żebrowaniem. Atutem odmiany jest przede wszystkim smak, a także równomierne wybarwianie owoców oraz bardzo mała blizna podszypułkowa. Odmiana jest łatwa w uprawie i polecana przede wszystkim do uprawy w wiosennym cyklu skróconym. Inną, klasyczną „maliną” jest Loara F1 o lekko spłaszczonych owocach o masie 200-220 g. Owoce są wysokiej jakości, twarde, smaczne i bez „suchej zgnilizny wierzchołkowej”. Rośliny tej odmiany mają umiarkowany wigor i krótkie międzywęźla. Na skrócony cykl, a więc do uprawy na 6-8 gron polecany jest także oryginalny pomidor Gourmansun F1 (HMC44171). Jego cechą charakterystyczną jest owoc w typie bawolego serca początkowo wybarwiony na żółty kolor. W okresie dojrzewania wewnątrz i na zewnątrz owocu pojawiają się malinowe, atrakcyjne przebarwienia. Nie ma pustych komór. Równie ciekawy jest Buffalopink F1 (HMC44169) o mocno spłaszczonych i żebrowanych (typ Marmande), malinowych owocach. Osiągają one 250-300 g. Rośliny tej odmiany utrzymują balans generatywno-wegetatywny i umiarkowany wigor. Odmiana ma szeroki pakiet odporności, w tym odporność na brunatną plamistość liści. Pomidorem polecanym na cele przetwórcze jest Bellandine F1 o mięsistych, wydłużonych owocach. Nadają się do sałatek, przecierów i suszenia. Owoce są pozbawione nasion. PNOS Ożarów Mazowiecki Firma oferuje kilka odmian pomidora hodowli Fito Semillas. Jednym z nich jest wczesny pomidor malinowy Monterosa. Tworzy duże, lekko spłaszczone i karbowane owoce wielkości 180-220 g. Charakteryzuje się wysokimi walorami smakowymi (jest słodki) i intensywnym aromatem. Zbiór należy przeprowadzić w fazie dojrzewania owoców tzw. zapalonych. Pozwala to na uzyskanie prawidłowej trwałości i twardości owoców, a także wpływa pozytywnie na ich smak i aromat. Rośliny mają bardzo dobry wigor i otwarty pokrój. Odmiana nadaje się do uprawy w dowolnej technologii na 8-12 gron. Dobrze sprawdza się jako towar na zaopatrzenie rynku detalicznego oraz do produkcji wielkotowarowej. W segmencie pomidorów czerwonych znajduje się wczesny pomidor Runner o dużych (180-250 g), ciemnoczerwonych owocach z połyskiem. Są one kuliste, lekko spłaszczone i lekko karbowane, a także smaczne. Wyraźną zaletą jest ich trwałość pozbiorcza wynosząca nawet 2-3 tygodnie po zbiorze. Wykazują odporność na ordzawienia w okresie jesiennym, nie pękają. Rośliny mają bardzo dobry wigor, krótkie międzywęźla i duże liście. Podobną odmianą jest Meryva. Uprawiana 6-8 gron rodzi ciemnoczerwone, okazałe i twarde owoce o masie 220-250 g. Rośliny tej odmiany mają silny wigor, krótkie międzywęźla i średniej wielkości liście. Równomiernie wiąże owoce w okresie wysokich temperatur, a także wykazuje wysoką tolerancję w okresie chłodów. Cenioną za wysokie plony odmianą śliwkokształtną jest Byelsa. Jej ciemnoczerwone, wyrównane owoce o średniej masie 150 g dojrzewają w licznych gronach złożonych z 6-8 pomidorów. Nadaje się do zbioru luzem wraz z szypułką i w gronach (wysokie wyrównanie). Są twarde i trwałe w obrocie. Rośliny są okazałe o bardzo silnym wigorze, z krótkimi międzywęźlami i dużymi liśćmi. Rijk Zwaan Do uprawy tunelowej firma poleca odmianę pomidora czerwonego Mahitos RZ, który jest chętnie uprawiany przez producentów. Hodowca oferuje także kilka odmian pomidorów malinowych do tuneli – średnio wczesną Manusę RZ i wczesną Esmirę RZ. Pierwsza z nich wiąże owoce odporne na mikrospękania, o masie 200-250 g i o dobrej jakości. Rośliny mają silny wigor i otwarty pokrój. Jest polecana do nasadzeń w cyklu wiosennym lub jesiennym. Esmira RZ to kolejna odmiana do tego typu nasadzeń. Rodzi mięsiste owoce o standardowej masie, tj. 180-200 g. Owoce tej odmiany są smaczne i twarde. Rośliny mają generatywny typ wzrostu i krótkie międzywęźla. W tym segmencie nowością jest odmiana Pinkwin RZ. Ten wczesny, malinowy pomidor przeznaczony do sadzenia w tunelach jest polecany do uprawy na 12 gron. Bardzo dobrze wiąże owoce również w trudnych, zmieniających się warunkach środowiskowych. Spłaszczone i karbowane pomidory osiągają 200-250 g. Są bardzo smaczne, błyszczące z atrakcyjną szypułką. Dobrze się prezentują w opakowaniu kartonowym. Charakteryzują się wysoką trwałością pozbiorczą. Rol-Spec Przedsiębiorstwo oferuje kilka znanych i cenionych przez producentów odmian pomidora tunelowego. Wśród nich znajduje się czerwonoowocowy Avatar o ciężkich owocach, które osiągają średnio 300 g. Jest to pomidor mięsisty o karbowanych i wyrównanych owocach. Dojrzewa średnio wcześnie. Pozwala uzyskać wysoki plon handlowy. Odmianę tę można uprawiać również w gruncie przy palikach. Bardzo duże, ciemnoczerwone owoce o masie przekraczającej 300 g rodzi pomidor Kessie. Jest to odmiana z dobrą tolerancją na pękanie i mikropęknięcia skórki. Polecana szczególnie do uprawy w krótkich wiosenno-letnich cyklach. Rośliny mają dobrze zbalansowany charakter wzrostu. Segment pomidora cherry reprezentuje czerwony Sicuro. Jego kuliste owoce mają znakomity smak i ciemnozielone szypułki. Mają średnią masę 25-35 g i są osadzone w gronach po 12-16 sztuk. Nowością odmianową jest CRX 78771 hodowli Cora Seeds. Jest to odmiana mięsista, bardzo produktywna o średnim wigorze. Wiąże ciemnoczerwone owoce o masie 220-240 g, które mają 5-6 komór wewnętrznych. Grona składają się z 4-5 sztuk. Wyróżniają się dobrą tolerancją na pękanie. Odmiana nadaje się zarówno do uprawy w skróconych, jak i w dłuższych cyklach produkcyjnych pod osłonami. Sakata Na cykl wiosenny i jesienny firma poleca czerwonoowocową odmianę Cartujano. Jest to pomidor kulisty, lekko spłaszczony i lekko żebrowany. Osiąga masę 240-260 g. Długo zachowuje świeżość po zbiorze. Rośliny są stosunkowo kompaktowe, mają średnią siłę wzrostu i krótkie międzywęźla. Na cykl wiosenny przeznaczona jest odmiana Yeti, o owocach w kolorze jasnej czerwieni, zbliżonych kształtem do Cartujano, lecz nieco mniejszych (200-240 g). Cechą odróżniającą jest również większy wigor roślin. Odmiana dobrze znosi aplikację hormonów. Jej owoce długo pozostają jędrne oraz mają gen LSL (long shelf life) odpowiadający za przedłużoną trwałość pozbiorczą. Segment pomidorów czerwonych zamyka śliwkokształtny Oceano. Jego duże owoce o średniej masie 150 g są bardzo dobrze wybarwione i twarde. Charakteryzuje się silnym wigorem i niekończącym typem wzrostu. Wysoko plonuje zarówno w skróconych cyklach jak i w uprawie na 12-14 gron. Syngenta Odmianą standardową, o wysokich parametrach jakościowych, polecaną do uprawy w tunelach jest Mamston. Wiąże jasnomalinowe, mięsiste owoce o masie powyżej 180 g. Mają kulisty kształt, są lekko spłaszczone i żebrowane. Atutem odmiany jest dobra twardość i trwałość pozbiorcza owoców. Równomiernie zawiązuje owoce przez cały sezon dzięki silnemu wigorowi roślin. Odmiana nadaje się również do uprawy szklarniowej. Od paru sezonów w ofercie znajduje się odmiana Trioset, w segmencie pomidora czerwonego o masie owoców 200 g i więcej (zwłaszcza w skróconym cyklu jesiennym). Owoce mają kształt kulisty, lekko spłaszczony i żebrowany. Są błyszczące z długą, atrakcyjną szypułką, wyrównane w gronie. Rośliny są dobrze zbalansowane wegetatywno-generatywnie i mają silny wigor. Odmiana jest odporna na brunatną plamistość liści. Zainteresowanie tym pomidorem stale rośnie i staje się standardem w produkcji jesiennej. Nową propozycją wśród czerwonych pomidorów „śliwkowych” jest Bacalar. Jego owalne owoce osiągają średnio 130-140 g i mają bardzo atrakcyjną, dużą szypułkę. Rośliny tej odmiany mają silny wigor i dobrze zawiązują kolejne grona. Czytaj też: Symbole odporności: TSWV (Tomato spotted wilt tospovirus) – brązowa plamistość liści pomidora Fol: 0,1,2 (Fusarium oxysporum lycopersici) – fuzarioza pomidora Va,Vd (Verticilium spp.) – werticilioza pomidora Ss (Stemphylium solani) – srebrzystość liści Aal (Alternaria alternata lycopersici) – alternarioza pomidora HR – odporność wysoka (High Resistance) IR – odporność średnia (Intermediate Resistance) Malina czarna – owoce z polskiej hodowli W ostatnim czasie na świecie rośnie zainteresowanie uprawą maliny czarnej (Rubus occidentalis L.), ze względu na potwierdzone właściwości prozdrowotne (przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne oraz przeciwnowotworowe) tego gatunku. Jak informuje dr Agnieszka Orzeł w Spółce Niwa Hodowla Roślin [...] Ostatnio dodane komentarze: Artykuł: Uprawa Pomidora Dzieki za informacje o zasilaniu pomidorków, ale po tych deszczach mam problem moje 4 pomidory zaczely wiednac. Czy mogę cos zrobić zal mi patrzeć na nie. Czy to choroba czy spowodowane deszczem. W namiocie oliowym jest bardzo mokro jakby wody gruntowe tola 2013-06-30 08:01:36 Artykuł: Uprawa Pomidora Witam .KAZ Pomidor to sama woda i pomidor jej potrzebuje .Podlewam ok 3 litrow na 1 pomidor prawie dziennie .Brak wody moze spowodowac opadanie kwiatow .Jezeli jest gleba bardzo wilgotna ze wzgledu na pogode to mozna ograniczyc podlewanie .Musisz Andrzej 2013-06-28 11:18:08 Artykuł: Choroby pomidorów Witam! Mam także problem ale widzę, że nikt nie odpisuje jak się go pozbyć. Na górnych partiach pomidorów (ostatnie gałązki) młode listki nagle zaczęły się skręcać a dziś po kilku dniach pojawiły się ich brązowe końcówki. Nie wiem co to może być. marta 2013-05-31 21:20:58 Artykuł: Uprawa Pomidora Witam! Pierwsze moje pomidory wychodowane na porapecie posadziłem 15 kwietnia do i tak juz za bardzo wybyjałe ze wzgledu na brak słońca .Udało mi sie wychodowac 18 sztuk .6 malinowych 4 luna reszta to słonka .Po niedzieli jade dokupic Andrzej 2013-04-21 09:57:16 Artykuł: Uprawa Pomidora Ja też od lat uprawiam pomidorki Słonka pod folią ok. 70 szt. i w polu. Są w uprawie b. wdzięczne i przy średnim zainteresowaniu b. dobrze po raz pierwszy wsadziłam też Rambozo. Jestem nim zachwycona bo nie chorują w ogóle, owoce Asia P. 2013-04-05 14:23:10 Artykuł: Agrowłókniny i agrotkaniny Bardzo fajny artykuł. Sama przymierzam sie do posadzenia tuji i koniecznie użyje agrowłókniny czarnej. Jest w dobrej cenie i wytrzyma odpowiednio długo. Po kilku latach jak tuje już się rozkrzewią nie będzie konieczne wogóle zabezpieczenie agrowłókniną, Ogrodniczka 2012-09-25 12:37:15 Artykuł: Choroby ogórków W ostatnich latach plagą jest występowanie Mączniaka Rzekomego Dyniowatych. Niestety nie pomaga już kupowanie nasion odmian odpornych na tą chorobę. Podobnie zmianowanie nasadzeń nie przynosi poprawy tej sytuacji. Częste zmiany pogody od obfitych, Piotr 2012-07-28 09:18:20 Artykuł: Zabazpieczenia przed kretami Aktualizacja doniesienia. Od ostatniego zastosowania zmielonej gorczycy w dniu 10 grudnia 2011 upłynęło już ponad pół roku i nadal ŻADNEGO KOPCA KRETA na moim trawniku nie ma. Jeśli ktoś chce stosować elektroniczne odstraszacze, niech stosuje. prostaczek 2012-06-26 01:28:48 Artykuł: Uprawa pomidora pod osłonami kochani pomocy ! Moje piękne pomidory rambozo i słonka dostały ziemiórek co robić . Wyczytałam,że Nomolt będzie dobry ale to nie wszystko. Liście od dołu żółkną a pozostałe dostają plam i u nasady rozwidlenia liści na gałązkach zbrązowiały a na czubkach Asia 2012-06-22 16:15:55 Artykuł: Wymagania klimatyczne i glebowe pomidora Nie znam się być może na pomidorach, dawniej rodzice moi mieli pod folią a teraz razem z mężem postanowiliśmy założyć takie folie z na razie mamy ok 150 krzaków. Przede wszystkim nie podlewamy codziennie. Początkowo co dwa dni a teraz Olusia 2012-06-22 13:04:50 Uprawa papryki w szklarni lub tunelu foliowym Przygotowanie gleby do sadzenia Gleba pod uprawę papryki musi być dobrze przygotowana. W celu szybkiego wzbogacenia warstwy ornej w substancję organiczną stosuje się rozłożony obornik, komposty lub torf. Zarówno na glebach lekkich jak i ciężkich, po zakończeniu sezonu można stosować nawożenie obornikiem w dawce nie większej niż 350 kg na 100 m2 lub kompostami w dawce 100 kg do 350 kg na 100 m2 zależnie od ilości zawartych w nich składników pokarmowych. Stosowanie nawozów zielonych (mieszanka wyki ozimej z żytem) ma sens tylko w obiektach nie ogrzewanych, z których nie zdejmuje się folii na okres zimy. Rośliny takie siane po zakończeniu uprawy i przyorane wiosną będą miały znaczenie tylko strukturotwórcze i konieczne będzie zastosowanie szybko działającego nawozu zawierającego azot np. kompostu lub mączki z krwi. W obiektach ogrzewanych (szklarnie, tunele ogrzewane), w których prowadzi się uprawy długoterminowe, okres między kolejnymi cyklami uprawnymi jest zbyt krótki aby efektywnie stosować nawozy zielone. W tunelach, z których zdejmuje się na zimę powłoki foliowe, rośliny wysiane na nawozy zielone przemarzną nie przynosząc spodziewanego efektu. Wieloletnia uprawa na takich nawozach powoduje, że mało narażona na wymywanie gleba pod osłonami zawiera dużo substancji organicznej, co pozytywnie wpływa na wzrost i owocowanie odmian papryki o dużych owocach. Nawozy wapniowe stosuje się w zależności od odczynu gleby i jej zasobności w wapń, a ich rodzaj i termin stosowania zależy od terminu rozpoczęcia uprawy. Najdłuższy okres rozkładu mają gips, mączki kostne (4-5 m-cy, nie stosowane przy corocznym nawożeniu obornikiem), nieco krótszy- popioły kostne i dolomit i węglan wapnia (kreda), którą można zastosować najpóźniej na dwa tygodnie przed sadzeniem roślin. Źródłem fosforu są mączki fosforytowe, rybne, z piór i skóry, ale ich dawka powinna być uzależniona od ilości fosforu w glebie. Podobnie nawożenie siarczanem potasu i magnezu musi być wykonane w oparciu o wyniki analizy chemicznej podłoża. Wszystkie stosowane nawozy trzeba wymieszać z glebą wykonując jednak jak najmniej zabiegów. Co roku, na jesieni stosuje się orkę lub kultywatorowanie na głębokość ok. 30 cm, co 4-5 lat głęboszowanie (aby zlikwidować tzw. "podeszwę płużną"). Przed sadzeniem glebę trzeba zabronować lub zagrabić. Na dzień lub dwa przed sadzeniem glebę trzeba obficie nawodnić. Przed sadzeniem papryki powierzchnię gruntu należy wyściółkować np. słomą, trocinami, foliami organicznymi, ewentualnie czarną folią polietylenową lub włókniną. Materiałów organicznych używanych do ściółkowania pod osłonami nie należy przeorywać po uprawie. Trzeba je usunąć z obiektu i zużytkować powtórnie po przekompostowaniu. Folię używaną do ściółkowania dokładnie umyć, a włókninę uprać przed kolejnym sezonem. Sadzenie rozsady i prowadzenie roślin Paprykę sadzi się w otwory w ściółce, na głębokość nie większą niż rosła w doniczce. Ogranicza to możliwość wnikania patogenów poprzez uszkodzenia skórki pędów, powstałe podczas sadzenia. Po posadzeniu roślin nie podlewa się co najmniej prze z 3-4 dni. Spadek wilgotności w wierzchniej warstwie gruntu stymuluje rozrastanie się korzeni w poszukiwaniu wilgoci w głębszych warstwach podłoża. System korzeniowy staje się odporniejszy na stresy i zdolny do wykarmienia dużej masy nadziemnej. Zagęszczenie roślin zależy od systemu prowadzenia. Przyjmuje się, że na 1 m2 powinno być od 9 do 16 głównych pędów owocujących tzw. przewodników. W uprawach ogrzewanych opłaca się prowadzić paprykę na 2-4 pędy sukcesywnie cięte. W wysokich tunelach nieogrzewanych można paprykę prowadzić tak jak w szklarniach, ale na ogół stosuje się system 3-4 pędowy z ograniczonym cięciem. Papryka ma kruche pędy i dużą masę zieloną, dlatego konieczne jest podwiązywanie roślin. Jednym ze sposobów jest podwiązywanie pędu głównego a następnie każdego z przewodników do sznurów pionowych zamocowanych do drutów rozcią- gniętych nad rzędami roślin. Pędy należy przypinać do sznurów zapinkami lub przywiązywać, a nie owijać wokół ponieważ bardzo łatwo się łamią i odpadają z nich owoce. Uprawa szklarniowa papryki Bardzo dobrym sposobem prowadzenia papryki w wysokich obiektach jest tzw. "szpaler hiszpański". W rzędach wyznaczonych pod rośliny, oddalonych od siebie o minimum 60 cm, wbija się ponad 1,5 m słupki stalowe (fi cm) lub drewniane (fi 5 cm). Odległość między słupkami w rzędzie powinna wynosić 5-7 m. Między nimi rozciąga podwójne sznurki, bardzo mocno je napinając. Pierwszy poziom lin powinien przypadać na wysokości głównego rozgałęzienia roślin, następne co 30-40 cm. Po rozciągnięciu pierwszego poziomu sadzi się paprykę tak aby rośliny rosły idealnie pod sznurkami. Gwarantuje to dobre utrzymywanie roślin w czasie wzrostu. Pędy dorastające do kolejnych poziomów wsuwa się delikatnie między sznurki, nie ma potrzeby ich przypinania. W takim systemie paprykę sadzi się co 20 cm (na 2 pędy) albo co 35-40 cm (3-4 pędy). Ten sposób prowadzenia wymaga sukcesywnego ciecia pędów. W tunelach nie ogrzewanych, gdzie preferuje się nisko rosnące odmiany papryki można sadzić je w przy niskich podporach, otaczając każdy z rzędów (lub po dwa rzędy) poziomymi sznurami. Rośliny nie będą rozrastać się na przejścia, ale są narażone na uszkodzenia pędów podczas pielęgnacji i zbiorów. Takie uprawy można prowadzić na 3-4 pędy z ograniczonym cięciem. Niskie odmiany, o słabym wigorze dobrze utrzymuje jeden poziom sznurów rozpiętych w "ósemkę" pomiędzy poszczególnymi roślinami. W tym przypadku zagęszczenie papryki może wynosić ok. 5 szt/m2 i rośliny mogą być prowadzone praktycznie bez cięcia (tylko oczyszczenie 3-4 dolnych węzłów). Okresy uprawy W zależności od rodzaju obiektu terminy siewu i sadzenia papryki, pierwszych zbiorów i likwidacji uprawy przypadają w różnych okresach roku . Decydując się na dany rodzaj produkcji należy brać pod uwagę koszty produkcji i chłonność rynku. Żródło: Ekologiczne metody uprawy Papryki w Gruncie i Pod Osłonami Materiały dla rolników Praca zbiorowa pod redakcją prof. dr hab. S. Kaniszewskiego Komentarze (23)Autor: ~katarzynka (2014-09-23, 10:37:09) [odpowiedzi: 0] (IP: Szklarnia, tunelRównież mam tunel foliowy w którym mam trochę warzyw, Tunel nie jest dużo ale jak dla mnie wystarczający, w wymiarach 3x8, bardzo podobny do tego z firmy ;)Autor: admin (2009-10-21, 11:25:18) [odpowiedzi: 21]Temat: Komentarze na temat: Uprawa papryki w szklarni lub tunelu foliowymDyskusja użytkowników na temat: Uprawa papryki w szklarni lub tunelu foliowym Dodaj nowy wątek Temat: Treść: Autor: Napisz wynik działania: 3minusplus 10 = Walczymy ze spamem w komentarzach. Spam generują roboty. Rozwiązanie powyższego działania przekonuje nas że nie jesteœ robotem :) Jesteś niezalogowany. Zaloguj się lub zarejestruj i zyskaj dostęp do zaawansowanych funkcji portalu zupełnie za darmo! Autor: Możemy samodzielnie przygotować rozsadę warzyw Pomidor i papryka to ciepłolubne warzywa, chętnie uprawiane w ogrodach i na działkach. Nasiona pomidora i papryki na rozsadę wysiewa się już w marcu. Jak przygotować rozsadę pomidora i papryki. PORADNIK Pomidor i papryka to bardzo popularne warzywa uprawiane często w przydomowych ogródkach warzywnych i na działkach. Są to rośliny ciepłolubne i wymagają stałych warunków w okresie kiełkowania nasion, dlatego warto wcześniej przygotować ich rozsadę, by na miejsce stałe posadzić już wyrośnięte sadzonki. Podpowiadamy jak i kiedy przygotować rozsadę pomidora i papryki. Przygotowanie rozsady pomidora i papryki: kiedy i jak siać nasiona Rozsadę pomidora i papryki można przygotować w domu nawet na parapecie. Jako podłoże możemy wykorzystać mieszankę torfu z piaskiem w stosunku 1:1. Nasiona wysiewamy pod koniec marca rzutowo do skrzynek lub punktowo (po 2–3 nasiona) do wielodoniczek. Wysiane nasiona przykrywamy cienką warstwą ziemi i zraszamy. Pojemniki ustawiamy w jasnym i ciepłym miejscu. Zbyt wczesny wysiew nasion i długi okres produkcji rozsady powoduje przerośnięcie roślin, które są znacznie bardziej wrażliwe i rzadziej się przyjmują. >>Przeczytaj też: Jakie warzywa można uprawiać z rozsady Jak przygotować rozsadę roślin Przygotowanie rozsady pomidora i papryki: temperatura, światło i wilgotność Nasiona pomidora kiełkują od 7 do 10 dni, papryki nawet do 20 dni. W tym okresie utrzymujemy temperaturę 25–28 st. C. Po wschodach temperaturę obniżamy: dla pomidora: 20-–st. C w dzień i 18–20 st. C w nocy, dla papryki: 18–20 st. C w dzień i 14–16 st. C w nocy. Siewki powinny mieć dostęp do światła słonecznego, jednak uważajmy by nie stały przy uchylnym oknie – są bardzo wrażliwe na zimne przeciągi. W takich warunkach produkcja rozsady potrwa od 6 do 8 tygodni. Pamiętajmy o utrzymywaniu stałej wilgotności podłoża. W tym celu rośliny warto spryskiwać miękką wodą o temperaturze pokojowej. Podłoże powinno być stale wilgotne, ale nie mokre. Gdy siewki wytworzą pierwsze liście, wraz z podlewaniem stosujemy płynne nawozy wieloskładnikowe 2–3 razy w czasie wzrostu roślin (w dawkach podanych przez producenta na opakowaniu). Przygotowanie rozsady pomidora i papryki: pikowanie, hartowanie i sadzenie na miejsce stałe Jeśli zdecydowaliśmy się na wysiew nasion do skrzynek, niezbędne będzie pikowanie siewek po wytworzeniu pierwszych liści. Rośliny delikatnie wyjmujemy z podłoża i przesadzamy do większych doniczek. Siewki w wielodoniczkach przerywamy tak, aby w jednym otworze znajdowała się tylko jedna roślina. Siewki zaczynamy nawozić, gdy mają 2–3 liście. Przed posadzeniem rośliny wymagają kilkudniowego hartowania, które polega na ograniczeniu podlewania i zwiększeniu wietrzenia. Rozsadę sadzimy na miejsce stałe dopiero po 15. maja. Paprykę uprawia się tylko z rozsady Czy da się pod jednym dachem uprawiać pomidory, papryki, bakłażany, a na to jeszcze ogórki? Jak te wszystkie rośliny ze sobą pogodzić? Załóżmy, że chcesz mieć bakłażany, pomidory i ogórki w jednym tunelu czy szklarni. Podziel przestrzeń na trzy części, największą przeznacz na bakłażany – niech będzie to koło ogórków, które lubią ciepło, ale niekoniecznie potrzebują słońca, natomiast pomidory posadź w przeciwnym rzędzie, gdyż wymagają one znacznie mniej podlewania niż ogórki, za to są tak samo żarłoczne jak bakłażany. Sukces upraw w tunelu zależeć będzie od kilku czynników: od jakości podłoża. MUSI to być żyzna ziemia, najlepiej co roku wymieniana,płodozmianu – każdego roku należy rośliny zamieniać miejscami,od zachowania odpowiednich odległości, które łatwo wytyczyć stawiając, na przykład, deski albo niewielkie murki na wysokość jednej, dwóch cegieł. Chcesz się dowiedzieć więcej? Posłuchaj podcastu: Podcasty Zielonego Pogotowia powstają dzięki zaangażowaniu członków grupy Zielone Inspiracje na Facebooku. Co dwa tygodnie w środę z przerwami na urlop i święta prowadzimy tam spotkanie na żywo, na którym omawiamy temat wybrany przez członków grupy. Później nagranie zmieniamy w podcast i publikujemy na naszym blogu. Nawigacja wpisu

pomidory i papryka w jednym tunelu